Bandai Namco keert terug met een andere titel die sterk wordt beïnvloed door de enorm succesvolle Dark Souls-formule: de donkere en zanderige Code Vein. Biedt het een directer verhaal, een post-apocalyptische wereld en een verhaal dat sterk wordt beïnvloed door vampirische kennis, voldoet het aan de hoge verwachtingen van het genre?
De game speelt zich af in een afgelegen land genaamd Vein. Na een grote ramp, vechten vampire-achtige overlevenden genaamd Revenants om de continu afnemende bloedvoorziening, met het steeds toenemende risico om de controle te verliezen en een hersenloze, woeste staat binnen te gaan die bekend staat als The Lost. Revenants verliest alle herinneringen en neemt vaak zijn toevlucht tot het oogsten van bloed van de laatst overgebleven mensen. Een kleine zak van weerstand hoopt echter het evenwicht in dit sombere en donkere bestaan te herstellen.
De game draagt zijn Souls-achtige inspiratie op de mouw, met bijna identieke mechanica en functies die trots zijn. Dat wil echter niet zeggen dat het geen stappen zet om deze beproefde formule te verbeteren. Als er een bepaald gebied is waar Code Vein alleen staat in de Souls-achtige ruimte, is het de dominante houding die het spel aanneemt om zijn verhaal te vertellen.
Code Vein gaat de uitdaging aan om een intrigerend verhaal te richten op twee hoofdfronten. Traditionele tussenfilmpjes en langdurige dialoog vordert een overkoepelend verhaal, terwijl kleine geheugenreeksen zorgen voor meer diepgang en begrip van de hoofdpersoon en hun bondgenoten. Veel van het verhaal gaat schuil achter verzamelobjecten en beperkte evenementen, die elk de mogelijkheid bieden om in een web van ingewikkeld ontwerp te duiken. Het dompelt spelers onder in een duister verhaal van dood, verlies en wanhoop, met de hoofdrolspelers de enige lichtstraal in een anders zwart geworden lucht.
Het heeft af en toe last van pacingproblemen, met tussenfilmpjes van 10-15 minuten en dialoog die een anders actievolle ervaring verbreken. Zonder de kwaliteit en het donkere ontwerp van het verhaal, zou het een uitdaging zijn geweest om de meerderheid van de tussenfilmpjes niet over te slaan, alleen maar om terug te keren naar het vlees van het spel.
Voordat we in dieper in de details van het spel duiken, is het passend om eerst een moment te nemen om de ongelooflijke personagecreatie op de tap te waarderen. In een genre dat traditioneel heel weinig karakterkeuze biedt aan het begin van de ervaring, explodeert Code Vein uit de poorten met een enorm diepgaande personageaanpassingsuite, waarmee spelers praktisch elk gebied van het personage van een personage kunnen veranderen en manipuleren. Hoewel het niet zo diep is als sommige van de meer populaire MMORPG’s van vandaag, maakt het duidelijk de weg vrij voor nieuwe hoogten in het Souls-achtige genre.
Code Vein zet zijn inspanningen voort om enkele van de meer stagnerende elementen van het genre opnieuw uit te vinden, en beschikt over een smaakvol banket van karakterprogressie en aanpassing met een klassensysteem dat snel mijn favoriet werd in het recente geheugen. Bloedcodes, de naam die aan een individuele klasse wordt gegeven, vertegenwoordigen een lijst met tekens van beschikbare vaardigheden en potentieel statistisch gebruik en groei. Dit overschakelen is net zo eenvoudig als het navigeren door een menu en een nieuwe selectie maken, maar het is de combinatie van het ontgrendelen van deze bloedcodes en de aard van de progressie die samenkomt waardoor het zo’n feest wordt.
Elke bloedcode heeft een groep vaardigheden, sommige die specifieke wapens of builds prefereren, andere generieker, elk van deze vaardigheden kan worden ontgrendeld en later worden beheerst.
Gemasterde vaardigheden stellen het personage in staat om de vaardigheden te gebruiken ongeacht de huidig geselecteerde bloedcode. Het is net als die kies-en-kies kraampjes in de lokale winkels, die je een gigantische beker geven voordat je voor een muur van glorieus kleurrijke keuzes staat, kwijlend bij het spervuur van tegemoetkomende smaken om de zintuigen aan te vallen. Behalve, in plaats van taai snoep en zure ballen, zul je vijanden decimeren met een gigantisch zwaard, je vijanden van ver weg aansteken met spreuken, of rond het slagveld rippen met een glazuur. Elk in een aanpasbare build van je eigen creatie.
Bovendien worden deze bloedcodes op zo’n manier afgeleverd dat ze een centraal punt in de hele ervaring worden. Hoewel veel mensen opgesloten zitten achter de voortgang van het traditionele verhaal, zijn anderen verborgen in bepaalde gebieden, gebonden aan bepaalde doelen, of staan ze vast aan een reeks evenementen, het is een opwindende en enorm lonende ervaring met elke nieuwe ontdekking die het potentieel heeft om je klasse naar het volgende niveau.
Het gevecht van Code Vein is Dark Souls, maar minder straffend en explosiever. De basisverdedigingselementen zijn aanwezig: pareren, ontwijken en blokkeren, elk met hun eigen sterke en zwakke punten. Er is echter ook een vlaag van offensieve en passieve vaardigheden die gevechten actiegericht maken. Met de juiste opstelling en aanpak kun je een kamer met vijanden bestormen en binnen een paar seconden een stapel bebloede as achterlaten. Door constant mijn karakter aan te passen, nieuwe vaardigheden te leren van nieuw ontdekte bloedcodes en nieuwe combinaties op vijanden los te laten, was de strijd fris, intuïtief en lonend bij elke stap.
Ondanks al zijn sterke punten en wensen om het genre te verbeteren, schiet Code Vein op sommige gebieden tekort. De game ziet er niet geweldig uit; het lijdt aan de scherpe objectlijnen en slechte textuurkwaliteiten die synoniem zijn aan de JRPG-omgevingen, en een deel van het niveauontwerp en de richting leidt tot onnodig frustrerende uren speelplezier op zoek naar het juiste pad of het zoeken naar dat uiteindelijke doel. Hoewel veel wapen- en gevechtsstijlen beschikbaar zijn, is de daadwerkelijke selectie binnen elke stijl zeer beperkt, ik gebruikte hetzelfde zwaard gedurende 90% van het spel.
Personages dragen ook vaak gasmaskers om zichzelf te beschermen tegen gevaren voor het milieu, waardoor het bovenste derde deel van het gezicht hun verhalen en emoties kan verkopen – een bijna onmogelijke taak in een spel van deze artistieke richting. Het is geen dealbreaker, maar er is veel ruimte voor verbetering op deze gebieden en belemmert een anders de moeite waard verhaal. Ten slotte is de gebruikersinterface archaïsch, deels volledig disfunctioneel in delen. Items worden weergegeven door bizarre pictogrammen die vaak weinig tot geen informatie bieden en zonder de charme die de gebruikersinterface van Monster Hunter draaglijk maakt. Navigatie wordt belemmerd door een slecht kaartsysteem en het voelt allemaal als een eenvoudige ontwerpbeslissing om de meeste van deze problemen te voorkomen.
Ondanks de duidelijke Souls-achtige inspiraties met meedogenloze gevechten, mistdeuren, uitdagende eindbaasgevechten en een traditioneel bizarre benadering van multiplayer, is Code Vein veel vergevingsgezinder dan andere games in het genre. Je hebt altijd de optie om bondgenoten mee te nemen, die je de nodige boosts geeft om de output en de overlevingskansen te beschadigen – en zelfs de optie om je een of twee keer in een gevecht te laten herleven. Het is verre van een eenvoudig spel en is uitdagend genoeg om spelers tot het uiterste te duwen. Desondanks is het onwaarschijnlijk dat een enkele fout je hele excursie verpest. Dit blijkt een broodnodige en welkome verandering in een minder frustrerende richting te zijn – afkomstig van een speler die volkomen verschrikkelijk is bij Dark Souls-spellen.
Code Vein is een opwindende, lonende en tenebrous onderneming in de Souls-achtige ruimte met een fantastisch klassensysteem, explosieve gevechten en duistere verhalen – alleen gehinderd door het gebrek aan visuele bekwaamheid en een vreemd UI-ontwerp.
Code Vein
59,99
Pros
- Goed uitgewerkt combatsysteem
- Ongelooflijke personagecreatie
Cons
- Framedrops