In een tijd waarin survivalgames zich vaak verstoppen achter formules, waagt Dune: Awakening zich aan iets groots: het vertalen van Frank Herbert’s iconische universum naar een openwereld MMO-survivalervaring. Funcom – bekend van Conan Exiles – brengt ons naar Arrakis, een dor en dodelijk landschap waar politiek, overleving en kolonisatie samenkomen. En hoewel de ambitie van het project bewonderenswaardig is, blijkt het resultaat voorlopig wisselend.
Overleving met karakter
Vanaf het begin word je geconfronteerd met de droogte en dodelijkheid van de planeet. Zonder uitrusting word je losgelaten in het zand, met enkel een schaarse watercontainer en een scanner die spice detecteert. Je leert snel: schaduw is leven, beweging lokt wormen, en elke ontmoeting met andere spelers kan dodelijk zijn — of vruchtbaar.
Het survivalmechaniek is solide. Waterverbruik moet zorgvuldig gemanaged worden, spicegebruik verhoogt perceptie maar verslindt je gezondheid op lange termijn. Crafting is diepgaand: wapens, onderkomens, voertuigen – alles komt voort uit hard bevochten grondstoffen. De bouwsystemen zijn functioneel, maar soms omslachtig. De interface mist verfijning.
PvP en politieke intrige
Wat Dune: Awakening onderscheidt, is zijn PvP-filosofie. Spelers sluiten zich aan bij facties (Fremen, Harkonnen, Corrino, Smugglers), en strijden om controle over spicevelden en communicatiebunkers. Clanstructuren zijn diep: je kunt opklimmen tot mentat, generaal of politiek leider – met echte macht over andere spelers.
Deze systemen zijn uniek, maar nog onvolwassen. Machtstructuren kunnen misbruikt worden, en het gebrek aan transparantie in politieke stemrondes maakt het lastig voor solo-spelers. De economie – gebaseerd op spice, tech en water – is innovatief maar onderontwikkeld.
Audiovisueel sterk, maar buggy
Visueel weet Dune: Awakening indruk te maken. Zandstormen zijn woest en beklemmend, de zon doordringt het stof met een gouden gloed, en de modellen van steden zoals Arrakeen of kleine sietches ademen sfeer. Audiodesign is uitzonderlijk: elke stap in het zand, elke dreun van een naderende worm klinkt dreigend.
Maar technische problemen steken de kop op. Rubberbanding, inventarisbugs, en AI die soms volledig vastloopt komen regelmatig voor. Vooral combat-AI laat te wensen over. Het zorgt ervoor dat de spanning soms omslaat in frustratie.
Conclusie
Dune: Awakening is ambitieus – een MMO die zijn wereld en filosofie serieus neemt. In momenten van ontdekking, diplomatie of strijd om spice voel je de belofte. Maar op dit moment is het vooral een fundament voor iets groters. Voor spelers die op zoek zijn naar diepgang, drama en droogte is het absoluut de moeite, mits je bereid bent zand te eten voor je jouw oase vindt.