Etherborn is een puzzel-platformgame waarin het centrale doel eenvoudig is: het einde van elke fase bereiken door verschillende schakelaars te activeren en onderweg gevaarlijke obstakels te vermijden. Natuurlijk is het echter niet zo simpel als dat, en dat komt door Etherborn’s andere centrale mechanic: je vermogen om vaak zwaartekracht uit te schakelen.
Elk niveau van het spel is in wezen een groot 3D-object dat in de ruimte zweeft, en alle vier de kanten kunnen tijdens het spelen worden geopend. Hoewel de wetten van de zwaartekracht erg op jou van toepassing zijn, waar je ook staat, telkens wanneer je een gebogen oppervlak kunt vinden – meestal een helling die 90 graden omhoog of omlaag gaat – kan je karakter ermee rennen en de zwaartekracht omdraaien. Plotseling sta je opzij, of loop je langs de onderkant van waar je bent begonnen.
Het schalen van deze eenzijdige gronden introduceert een nieuwe dimensie en nieuwe, onvoorziene uitdagingen. Etherborn manipuleert vaak je perspectieven, daagt je uit om de abstracte oplossingen voor zijn puzzels te vinden. Er zijn momenten dat ik verbijsterd bleef, niet in staat om verder te gaan, om pas veel later te beseffen dat ik niet een paar platforms zag waarop ik kon springen omdat ze op hun kant werden gedraaid. Op andere momenten kun je zelfs het grootste deel van een niveau op een horizontale muur spenderen en over afgronden binnen hetzelfde vlak springen – een perspectief dat moeilijk te begrijpen is. Het is zeer aannemelijk dat je ten minste een of twee keer door de spleten glijdt vanwege de stompe hoeken en jezelf naar beneden ziet draaien in de leegte hieronder (of zijwaarts, gezien de onconventionele aantrekkingskracht van het spel).
De sleutel tot het oplossen van sommige puzzels is een scherp oog voor detail, wat je kan helpen om duistere gangen te vinden die een andere route naar je doel openen. Intiem vertrouwd raken met de hoekjes en gaatjes van elke miniatuurwereld is iets dat je niet alleen wilt doen om je nieuwsgierigheid naar de omgeving te bevredigen – het is ook nodig als je de levels van de game wilt doorlopen.
elukkig is rondzwerven en het ontdekken van elke microkosmos meestal vreugdevol en zelfs vreemd meditatief. Je kunt langs de zijkant van een trap lopen en een grimmig ander landschap vinden dat eronder weggestopt is of langs de contouren van de structuren rond het eiland loopt. Hoewel de wereld van Etherborn schaars is ingericht en zelfs steriel lijkt, met slechts een paar struiken, paardebloemen en elementen van stedelijk verval die elke wereld sieren, is het een universum dat nog steeds echt intrigerend is.
Als je moeite hebt om je dit voor te stellen, bedenk dan eens hoe sommige van de kleinere planeten in Super Mario Galaxy een soort zwaartekracht hebben die je van de rand laat lopen en aan de zijkanten of eronder blijft spelen, gelukkig in de wetenschap is het zo dat wanneer je springt zorgt de zwaartekracht er nog altijd voor dat je op je voeten landt. De ontdekking van Etherborn voelt een beetje zoals dat, behalve dat de stadia aanzienlijk complexer zijn en je de zwaartekracht alleen op specifieke gebogen delen kunt verschuiven.
De eerste paar niveaus zijn complex genoeg om je een beetje te laten krabben, maar zodra je uiteindelijk je hoofd erover krijgt hoe alles werkt, begint het al snel zeer bevredigend te worden om van het ene naar het andere platform te vliegen, langs de zijkant van muren te rennen en het plafond op. Het kan soms een beetje desoriënterend zijn, maar niets dat je teveel zal bezighouden. Het is een slim idee en je eerste gedachten na het eerste uur zullen zijn: “Ik vind dit echt leuk”.
Het ontdekken van een verborgen passage of een gebogen pad als een nieuw middel om vooruit te komen in de richting van onbekende oppervlakken is enorm bevredigend. Gezien het feit dat je waarschijnlijk behoorlijk veel tijd zult besteden aan het puzzelen, helpt het ook dat de orkestrale, instrumentale soundtrack rustgevend en niet-opdringerig is. En hoewel er slechts vijf hoofdstukken in het spel zijn, kost het je waarschijnlijk minstens een uur om erachter te komen. In combinatie met zijn steile moeilijkheidsgraden, is het ook geruststellend dat fouten via accidentele sterfgevallen ook snel worden vergeven, terwijl het spel je snel terugbrengt naar de staat waarin je je enkele seconden geleden bevond.
Wat echter beslist minder indrukwekkend is, is hoe moeilijk Etherborn een slecht passend verhaal in de puzzels probeert op te lossen. Je bent een karakterloze, transparante humanoïde figuur met een zeer zichtbare bloedsomloop, een personage dat vaag lijkt op de mannequin van de menselijke anatomie in een biologielokaal. Op aandringen van een onlichamelijke, geheiligde stem moet je door deze landen reizen op zoek naar een reeks waypoints. Als je hierop tikt, zul je uiteindelijk verschillende paden ontdekken op een enorme boom, de Endless Tree, waarvan de schors geleidelijk loslaat om een aderachtig systeem aan de boomstam bloot te leggen dat alle hoofdstukken met elkaar verbindt. Het is een handige toevoeging die refereert aan de beelden van de game over menselijkheid en anatomie.
Zelfs als deze geestelijke stem een verhaal vertelt dat verwijst naar het begin van de menselijke beschaving, voelt de plot plichtmatig en vreemd gescheiden van zijn puzzels. Afgezien van de introductie van elk hoofdstuk, beïnvloedt de stem het spel niet erg; in plaats daarvan duikt het simpelweg in vage parabels over de dwaasheid van de menselijke natuur, zonder echt de betekenis van je mannequin-karakter en deze exotische wereld uit te leggen. Dit maakt het verhaal vrij vaag om te volgen.
De beste puzzelspellen kunnen onmogelijk aanvoelen, maar laten je net genoeg snaren volgen om ervoor te zorgen dat wanneer een fase wordt vrijgemaakt, je terugkijkt en denkt “ah, goed, het is nu logisch”. Toen we de stadia in Etherborn hadden beëindigd, dachten we gewoon: “Wel, ik weet niet hoe ze verwachtten dat ik dat zou uitvogelen”. Uiteindelijk is het moeilijk om te enthousiast te zijn over het bereiken van het einde van elke fase wanneer het weinig meer is dan een geval van vallen en opstaan: tegen de tijd dat je het einde bereikt heb je niets geleerd, ongeacht wat het verhaal je probeert te laten denken.
Etherborn
€16,99
Pros
- Puzzels zijn inventief en vernieuwend en dagen je gevoel voor perspectief uit
- Het vinden van het beste pad door de minimalistische werelden is bevredigend
Cons
- De ingewikkelde plot voelt onbelangrijk
- Niet genoeg puzzels om in te vullen, waardoor het abrupt en kort voelt