Het gedurfde nieuwe tijdperk van F1 is net halverwege het inaugurele seizoen en het blijkt dat het veel lijkt op de F1 van weleer: een ander team dat misschien domineert en een lichte verschuiving van de startvolgorde, maar er is het gevoel dat de reglementen van 2022 net zoveel problemen hebben geïntroduceerd als ze hebben opgelost, en dat de positieve impact van de nieuwe regelset voor sommigen niet echt zal worden gezien de komende jaren.
F1 22 is niet bepaald een gewaagd nieuw tijdperk voor de langlopende serie van Codemasters, en dat is het zeker wel. Het bevat de cast en auto’s van het nieuwe seizoen – inclusief Ferrari’s pijnlijk mooie F1-75, misschien wel de mooiste raceauto die uit Maranello is uitgerold sinds Enzo zelf de baas was – plus het nieuwe circuit van het seizoen dat rond de parkeerplaats van het Hard Rock Stadium in de binnenstad.
De race in Miami voelde altijd als het eindspel voor F1-eigenaren Liberty Media’s eerste push voor de sport – een push die, natuurlijk, het gezicht van F1 onmetelijk heeft veranderd, en vooral ten goede dankzij de golf van nieuwe fans die zijn geïntroduceerd via Drive to Survive en een nieuw soort sociale media vaardige chauffeurs.
F1 22 weerspiegelt dat, ten goede maar vooral ten kwade, met zijn nieuwe F1 Life-functie waarmee je je avatar kunt uitrusten met nieuwe draden terwijl je je pad verfraait met opzichtige kunstwerken aan de muren en een supercar die in de woonkamer te zien is. Ik hou van het idee om de meer glamoureuze kant van de sport te omarmen, maar in plaats van de luxe te hebben om door de rails van een boetiek in Monaco te bladeren, voelt het alsof je door de koopjesbak bij Sports Direct snuffelt met een handvol Puma-t-shirts en EA Sports-petten en niet veel anders daartussenin om uit te kiezen.
Het is eigenlijk een beetje zinloos en zeker lang niet zo boeiend als de ‘Braking Point’-verhaalmodus van F1 2021 die deze keer een pauze heeft, maar de introductie van F1 Life brengt wel een kleine selectie supercars in de mix – een welkome toevoeging die geeft wat afwisseling aan een serie die voorheen uitsluitend gericht was op enkelzitsmachines. Het zijn heel verschillende beesten, die om een meer luchtige benadering van het rijden vragen en je altijd uitnodigen om de achterkant eruit te gooien in een daad van bravoure. De uitdagingen binnenin vragen vaak zoveel, licht gemodelleerd naar de Pirelli Hot Laps die de downtime op een circuit in de loop van een F1-weekend gebruiken om gelukkige passagiers rond te slingeren.
De supercars werken goed genoeg, en hoewel ze Assetto Corsa en Gran Turismo niet lastig zullen vallen als het gaat om hoe ze zich voelen, ben ik onder de indruk van hoe Codemasters — en, meer specifiek, de omgang met goeroe David Greco — hebben een spel aangepast dat historisch gezien een heel andere focus had. Er is gewicht en momentum, geëvenaard door de indrukwekkende schreeuw van een Ferrari Roma of het gierende donder van een Mercedes-AMG GT. Als basis voor waar Codemasters ze vervolgens naartoe wil brengen, is het veelbelovend, maar vooral als tijdelijke afleiding van de eenzitters doen ze het meer dan goed.
Er zijn veranderingen te vinden in de single-seaters, veel van wat nodig is door de nieuwe regelset – en hier wordt het een beetje lastiger. De auto’s van F1 22 zijn trouw aan een nieuwe smaak van auto’s die op dit moment – de prachtige esthetiek van die Ferrari terzijde – geen bijzonder vertederend stel zijn. Het zijn opgeblazen, soms gracieuze dingen, en dat is voordat je bij de bruinvissen en stuiterende problemen komt die soms een aanfluiting hebben gemaakt van wat het toppunt van techniek in de autosport zou moeten zijn.
Dat bruinvissen en stuiteren dat dit seizoen een groot deel van het veld heeft verwoest, is afwezig in F1 22, misschien verstandig – hoewel je zelfs zonder de onaangename effecten van gewelddadige slagen meteen kunt zien dat dit een stijvere, minder soepele soort machine is om te doen strijd met. Ze hebben een nieuwe stijfheid als ze langs stoepranden kletteren (niet genoeg om je de rugpijn te bezorgen die mensen als Sir Lewis na de Grand Prix van Bakoe hadden, maar genoeg om je pijn in je handen te bezorgen na een middellange race) terwijl je voelt dat extra gewicht in bochten met lage snelheid. In de midden- tot hogesnelheidsbochten kun je het grondeffect voelen dat de auto naar het asfalt zuigt, wat betekent dat ze een zekere mate van vertrouwen belonen.
Het is indrukwekkend, maar in schril contrast met het aanbod van vorig jaar voelt het nooit zo boeiend en onderstreept het het vermoeden dat deze nieuwe generatie F1-auto’s een veld van – om een puur technische term te lenen – shitboxen heeft gepresenteerd. Dat zal in de loop van de tijd verbeteren, en je kunt Codemasters niet kwalijk nemen dat ze trouw zijn aan de sport zoals die nu is – inderdaad, een van de problemen die de serie presenteert, is dat je bij het beoordelen van het nieuwste model van de F1-game uiteindelijk de beoordeling van de sport zelf, zo met elkaar verweven zijn de twee geworden.
Het antwoord van de autosport op FIFA worden hoeft natuurlijk niet slecht te zijn, en laten we niet vergeten dat als het gaat om het leveren van de basis van de sport, niets echt in de buurt komt van wat de F1 nu biedt. Dit is geen sim – om veel voor de hand liggende redenen – maar het biedt sim-elementen waar iRacing en Assetto Corsa voor zouden sterven. Er is dynamisch weer, ja, maar ook een volledige kijk op de diepe, vaak ongelooflijk complexe regelset van de F1, terwijl mechanische storingen aanwezig zijn, verbonden met het upgrade- en ontwikkelingssysteem. Speel een volwaardige carrièremodus – door je eigen team te creëren of een bestaande outfit te overzien, met de zeer welkome optie om op elk moment in een seizoen te duiken – en je beheert je beperkte hoeveelheid krachteenheden, met schijnbaar alles bar de nieuwe budgetlimiet nu gesimuleerd in-game.
Er is de safety car, al een tijdje een nietje maar nu gepresenteerd in een nieuwe uitzendmodus die meer van de smaak van het echte werk brengt en toch dezelfde tactische kansen biedt die zich voordoen wanneer de race wordt geneutraliseerd – net zoals je nu kunt pluizen je pitsvermelding, of hoe de volledige formatieronde nu wordt gepresenteerd in ingekorte vorm die de allerbelangrijkste sfeer naar huis brengt van die laatste momenten voordat de lichten uitgaan op de startgrid.
Voor een F1-fan is het een droom en ik vind het geweldig hoe flexibel deze games zijn geworden. Er zijn sprints van drie ronden speelbaar op een pad via splitscreen voor wie op zoek is naar een snelle explosie, of misschien een volledige race die kan worden gespeeld op een stevige rig en headset nu VR-ondersteuning eindelijk is inbegrepen (en goed inbegrepen, het is de moeite waard om te zeggen, met volledige ondersteuning over de hele linie die goed zou moeten werken op middelgrote tot high-end pc’s). Voor de echte nerds is er iets echt hemels aan het verplegen van een slechte auto op een lange zondagmiddag naar een eenzame 10e plaats – en een echt heroïsche sensatie als het je lukt om hem mee naar huis te nemen. Ik denk dat geen enkele racegame de essentie van de sport zo nauwkeurig heeft weten vast te leggen als F1 22, en daarvoor verdient het een serieus applaus.
En toch is er een knagend gevoel van overbekendheid, van het rennen van dezelfde races in iets meer opgeblazen auto’s in wat nu een iets meer opgeblazen spel is. F1 22 is ook een opmerkelijk breed spel, het moet gezegd worden – een spel waarvan het groeiende publiek kan genieten van de sport die nu geniet. Het is ook een opmerkelijk bekende, geest, die buiten zijn schuld nooit echt aanvoelt als de maatstaf van het model van vorig jaar – een hachelijke situatie waarin de sport zich nu bevindt, omdat hij worstelt om het vuurwerk en de woede van de klassieker te evenaren die was het seizoen 2021. Op die manier is F1 22 misschien een beetje te authentiek voor zijn eigen bestwil.
F1 22
€59,99
Pros
- Leuke multiplayer
- Verschillende modi
- Snelle races
Cons
- Leercurve