Er is geen tekort aan geweldige videogames met ninja’s in de hoofdrol, van Ninja Gaiden tot Metal Gear Rising tot recentere pareltjes zoals Katana Zero. Maar zelfs daaronder, Ghostrunner onderscheidt zich door 100% toegewijd te zijn aan het waarmaken van die fantasie om een supersnelle en dodelijke huurmoordenaar te worden. Dit is een spel waarin je snel rent, snel glijdt, snel doodt, en als je die dingen niet snel genoeg kunt doen, sterf je snel. Het kan erg veeleisend zijn en vereist uiterst precieze platformprecisie en het nemen van beslissingen in een fractie van een seconde, maar het is zelden frustrerend dankzij instant respawns, meestal genereuze checkpoints en vooral open gevechtsontmoetingen die meerdere benaderingsmethoden bieden.
Ghostrunner speelt zich af in een post-apocalyps met cyberpunkthema en vertelt het verhaal van een cybernetisch verbeterde zwaardvechter die wakker wordt nadat hij uit een toren is gegooid met weinig herinnering aan wat er met hem is gebeurd, wie hij is, of waarom hij zich gedwongen voelt om onmiddellijk een zwaard in de arme ziel die onder hem wacht. Geleid door de onstoffelijke stem van een oude man die bekend staat als The Architect, raakt de Ghostrunner verwikkeld in een voortdurende machtsstrijd tussen de vermeende heersers van deze gebroken wereld, de inspanningen van een stervend verzet en het mysterie van wie hij is.
Het is een voorspelbaar verhaal, maar het verhaal is desalniettemin goed verteld en respectvol ingesproken. Wat vooral geweldig is, is dat het vertellen van verhalen het snelle tempo van deze zes tot acht uur durende campagne bijna nooit vertraagt. Er is veel goed geacteerde dialoog in Ghostrunner, maar het speelt zich allemaal af via gesprekken die plaatsvinden in het hoofd van de hoofdpersoon. Dat geeft je de keuze om ofwel te stoppen en aandachtig te luisteren naar wat er wordt gezegd, of om gewoon door te gaan met de verschillende parkour platformuitdagingen die typisch gepaard gaan met lange expositie-dumps.
Natuurlijk is de actie waarvoor je hier echt bent – en als je iets hebt met bliksemsnelle, reflexintensieve, risicovolle / hoge beloningsgevechten die worden beslist met slechts een enkele slag, dan is Ghostrunner speciaal voor jou gemaakt.
Het enige hoofdwapen in Ghostrunner is een zwaard, hoewel je opties voor snelheid en mobiliteit alleen wapens zijn. De Ghostrunner kan langs muren rennen, met grote snelheid van hellingen naar beneden glijden, en ook een snelle sprint gebruiken die kan worden ingedrukt om de tijd te vertragen en de richting van zijn momentum in de lucht te veranderen. Door al deze vaardigheden aan elkaar te koppelen, ontstond een prachtige bewegingsstroom waardoor ik bijna moeiteloos de afstand tussen mij en de meer basale vijanden kon overbruggen voordat ik ze bevredigend doormidden sneed.
Die fundamentele vijanden zijn echter niet lang je enige vijanden, en een van de beste dingen van Ghostrunner is dat je tegenstanders altijd opstaan om je groeiende vaardigheden en capaciteiten te ontmoeten. Net toen ik me op mijn gemak voelde bij het ontwijken en afstoten van de kogels van het enkelschots pistool met vijanden, kreeg ik te maken met soldaten met machinegeweren die me dwongen in beweging te blijven als ik lang genoeg wilde overleven om ze te kunnen raken terwijl ze bezig waren. herladen. Nadat ik eraan gewend was geraakt om hiermee om te gaan, moest ik leren omgaan met afgeschermde vijanden die alleen van achteren konden worden geraakt.
Ghostrunner doet geweldig werk door zijn actie altijd actueel te houden, en niet alleen door regelmatig nieuwe soorten vijanden toe te voegen. Vrijwel elk niveau introduceert iets nieuws in de mix, of het nu een milieutechnicus is zoals grindrails die de manier waarop je door een niveau navigeert volledig verandert, een tijdelijke power-up zoals een vertraging waarmee je kunt omgaan met een groep vijanden die dat wel zouden doen anders is het bijna onmogelijk om het op te nemen zonder dood te gaan, of een schildbatterij die eerst moet worden vernietigd om de rest van de vijanden in een ontmoeting te verslaan. Ghostrunner blijft zelden te lang op één thema staan, en als gevolg daarvan voelt het gevecht onberispelijk aan en voelt het nooit alsof de ideeën opraken.
Het beste van alles is de hoeveelheid flexibiliteit die elk gevechtsscenario biedt. Er zijn vaak meerdere toegangspunten voor een bepaalde ontmoeting, die elk met hun eigen uitdagingen komen. Je zou de rechterkant kunnen kiezen en te maken krijgen met een machinegeweervijand en een lang pad voordat je bij hem kunt komen. Of je kunt een andere weg nemen, een ninja uitschakelen die een shuriken-power-up bewaakt, en dan op een rail slijpen om vijanden te sluipen terwijl je onderweg bent. Ik had het gevoel dat ik altijd werd beloond voor het bekijken van verschillende routes wanneer ik tegen een muur botste.
Hoewel de platformgedeelten veel meer lineair zijn, profiteren ze nog steeds van een hoop variatie in hun uitdagingen. Soms moet je iets hacken om het op zijn plaats te houden terwijl je erdoorheen of eromheen navigeert, soms moet je snel shurikens naar stroomplaten gooien om een deur te openen en erdoorheen te rennen voordat deze sluit, en je merkt vaak dat je dash op creatieve manieren gebruikt om lastige obstakels te overwinnen.
Soms reiken deze ideeën echter een beetje uit en passen ze niet helemaal in de besturing van Ghostrunner. In één sectie verzamel je bijvoorbeeld 13 items die overal rond een constant roterend object zijn verspreid. Het is een ongemakkelijk gebied met physics die een slecht gevoel heeft en frustrerende manoeuvres die je dood kunnen laten gaan terwijl je alleen maar jezelf op een richel wilde trekken.
Ghostrunner maakt ook gebruik van een interessant, zij het enigszins gimmickachtig, upgradesysteem waarmee je je vaardigheden kunt wijzigen en verbeteren. Je verdient automatisch upgrades naarmate je vordert, in de vorm van tetris-achtige blokken die kunnen worden gedraaid en op een raster kunnen worden geplaatst. De ruimte is beperkt, en de betere upgrades nemen veel meer van het raster in beslag, dus je zult moeten kiezen welke upgrades je op elk moment actief wilt hebben. De upgrades zelf zijn redelijk goed, en ik merkte dat ik grotendeels ruimte hield voor op afbuiging gebaseerde opties, omdat ik het geweldig vond om kogels terug te laten kaatsen naar vijanden. Dat gezegd hebbende, merkte ik dat ik niet echt geïnteresseerd was in het herschikken van puzzelstukjes om te proberen een “optimale” plaatsing te vinden, vooral omdat ongebruikte ruimtes op het raster je regeneratie van een hulpmiddel dat focus heet, zal versnellen.
Focus kan worden gebruikt om een van je vier speciale bewegingen aan te drijven, die elk functioneren als een beperkte en situationeel afhankelijke aas in de hole. Knipperen, bijvoorbeeld, kan dwars door afgeschermd en anderszins moeilijk snijden om vijanden met één slag neer te halen en je vaart erin te houden; Tempest kan daarentegen worden gebruikt om projectielen te reflecteren die anders extreem moeilijk te vermijden zijn; en Surge is een zwaard-energie-slash in anime-stijl die meerdere vijanden van een afstand kan uitschakelen. De laatste speciale zet is een beetje een spoiler, maar heeft ook zo zijn eigen situationele voordelen.
Het is ook indrukwekkend dat de beelden en geluiden van Ghostrunner ook niet traag zijn. Dit is een prachtig ogende game met een al even uitstekende op synthwave geïnspireerde soundtrack die je helemaal in het spel zuigt.
Met zijn razendsnelle tempo en vaardige gameplay is Ghostrunner de droom van een speedrunner. Maar zelfs buiten die demografie is dit een geweldige first-person actiegame die bestraffend maar eerlijk aanvoelt. Je kunt honderden keren doodgaan, maar onmiddellijke respawns en genereuze checkpointing zorgen ervoor dat Ghostrunner’s uitdagende gevechten en platformgames nooit een hele klus worden. Maar bovenal zit Ghostrunner boordevol een grote verscheidenheid aan vijanden, mechanics en speciale krachten die voortdurend veranderden hoe ik de vele unieke ontmoetingen benaderde. Dat betekende dat het altijd fris aanvoelde, en tegen het einde van de zes tot acht uur durende campagne wilde ik maar al te graag een paar seconden terug springen.
Ghostrunner
€29,99
Pros
- Gestimuleerde en gecontroleerde actie
- Superleuke platformfasen
- Het wordt voortdurend vernieuwd
- Technisch zeer solide
- De soundtrack, perfect op elkaar afgestemd
Cons
- Een level verlaten midden in een spel = herstarten