Nintendo’s onverzadigbare roze mascotte heeft eindelijk zijn eerste volledige 3D-avontuur met Kirby and the Forgotten Land. Nadat hij in een mysterieuze draaikolk is gezogen (oh, wat zijn de rollen omgedraaid), wordt hij getransporteerd naar wat een onbekende post-apocalyptische wereld lijkt te zijn. Door voort te bouwen op zijn oude trukendoos en succesvolle nieuwe gimmicks zoals Mouthful Mode toe te voegen, maakt Kirby een fantastische overgang naar de derde dimensie.
Kirby’s klassieke reeks vaardigheden zijn er allemaal en zijn net zo leuk om te gebruiken als altijd, alleen nu kan hij ze in 3D-ruimte gebruiken. Hij kan springen en drijven en vijanden en voorwerpen in zijn mond zuigen om ze op doelen af te vuren. Ik had zelden het gevoel dat ik de controle niet had en ik kan met precisie platformen wanneer dat nodig is. De serie kopieervaardigheden waarmee Kirby de krachten van een vijand kan absorberen en gebruiken als de zijne, vormt, zoals altijd, de basis van zijn arsenaal. Deze gekopieerde krachten variëren van het geven van een zwaard aan Kirby, waardoor hij een Katamari-achtige rollende bal van naalden wordt, en het creëren van enorme, schermverruimende explosies met de Crash-vaardigheid.
Vaardigheden kunnen worden geüpgraded in Waddle Dee Town na het vinden van overeenkomstige blauwdrukken in levels. Deze upgrades voegen nieuwe wendingen en aanpassingen toe aan elke aanvalsstijl. Mijn favoriet is de evolutie van de Bomb-vaardigheid, die gewone, oprolbare bommen ruilt voor bommen die aan elkaar worden geketend, waardoor grotere explosies worden veroorzaakt naarmate er meer aan elkaar vastzitten. En later maakt een andere evolutie het mogelijk om explosieven naar huis te sturen. Deze krachtigere mogelijkheden zijn uitwisselbaar met hun eerdere versies, maar hoewel er waarschijnlijk gebruiksscenario’s zijn voor elke variatie, heb ik nooit een reden gevonden om terug te kijken na het upgraden. Wanneer Kirby’s natuurlijke talenten niet genoeg zijn om hem door bepaalde obstakels te loodsen, kan hij zich uitstrekken naar een nieuw rijk van transformaties.
Mouthful Mode is een nieuw hulpmiddel dat Kirby tot zijn beschikking heeft waarmee hij grote objecten met onhandige vormen kan opzuigen, waarbij Kirby’s vorm eromheen wordt uitgerekt om de controle over te nemen en puzzels op te lossen. Met een mondvol verkeerskegel kan Kirby de punt van de kegel in scheuren in de grond slaan om door te breken naar wat eronder is. Of, nadat hij een auto heeft opgegeten, kan hij snel rond het niveau rijden en gemakkelijk door obstakels heen breken. Deze Mouthful-objecten zijn te vinden in zowat elk niveau, en hoewel het meestal beperkt is tot bepaalde gebieden om voor een specifiek doel te worden gebruikt, biedt het spel meer flexibiliteit om deze vormen door niveaus aan te nemen dan ik had verwacht. Zowat elke Mouthful-vorm is geweldig om alle Beast Pack-minions in en rond het gebied uit te schakelen, en het is een kans die ik grijp wanneer deze wordt gepresenteerd. Vaak, als een niveau Kirby niet dwingt om een van deze vaardigheden op te hoesten wanneer verwacht, is daar een reden voor, wat een mogelijkheid biedt om nog verder te verkennen. De Mouthful-modus is erg leuk en doet geweldig werk door elk niveau op te breken, en elke transformatie brengt een ander tempo en gameplay-haak met zich mee om mee te rommelen. Bovendien tovert het gemakkelijk een glimlach op mijn gezicht wanneer Kirby nog een belachelijke en nuttige gadget vindt om te omhullen.
Hoewel ik geniet van zowat alles over Kirby’s moveset, heb ik een paar kleine grieven om te luchten. Een ongelukkig neveneffect van de overstap naar 3D is dat Kirby soms een willekeurige limiet heeft voor verticale beweging, waardoor zijn klim veel lager is dan verwacht. Het is geen groot probleem, maar het is frustrerend als ik niet naar een oppervlak kan springen dat er schaalbaar uitziet, terwijl ik soms met gemak gewaagde ontsnappingen uit kuilen kan maken. Ook is de algehele snelheid van de gameplay veel langzamer dan die van andere Nintendo-platformers, waardoor verkenning traag verloopt. Dit wordt een beetje goedgemaakt met leuke verkenningen en vaardigheden die soms de snelheid kunnen verhogen waarmee Kirby zich door de verschillende gebieden van de nieuwe wereld beweegt waarop hij is gestrand.
Kirby bevindt zich in dit land vol overwoekerde winkelcentra, steden en themaparken; alle oorspronkelijke bewoners van deze gebieden zijn allang verdwenen. De setting is heel anders dan de typische werelden die Kirby bezoekt, en ondanks dat de samenleving van het land in verval lijkt te raken, blijft de game niet stilstaan bij het mysterie waarom iedereen wordt vermist. Dat wil niet zeggen dat het niet wordt aangepakt, maar de game concentreert zich in plaats daarvan op de urgentie om de vermiste Waddle Dees te redden en hun geplunderde dorp terug te krijgen van degenen die de bewoners hebben gekidnapt.
Het Beast Pack bezet nu het Forgotten Land, een formidabele dierenmacht geleid door stoere monsterlijke bazen die de Waddle Dees hebben gekidnapt en dienen als tentpaalbaasgevechten aan het einde van elke wereld. Bazen krijgen open arena’s om te strijden waarin de camera zich op hen concentreert, in tegenstelling tot de gewoonlijk vaste camerahoeken die aanwezig zijn in de rest van de fasen van het spel. Dit geeft ze een groot vechtgevoel. Soms bieden deze bazen, zoals de behendige cheetah Clawroline of het gekke dansende gordeldier Sillydillo, complexe bewegingen om te ontwijken en zorgen ze ervoor dat gevechten prettig verlopen als een actietitel van een derde persoon in plaats van een platformgame. Ik vond het geweldig om de patronen van deze grote fouten te leren kennen en ze te overwinnen met de kopieervaardigheid die ik toevallig bij de hand had.
Elk level begint met een opvallende opname om de scène te bepalen, waarbij vaak de schoonheid van de ooit bewoonde locaties wordt benadrukt. Forgotten Land ziet er geweldig uit, waarbij Kirby’s typische grillige stijl vaak wordt samengevoegd en de meer realistische gebieden worden geaccentueerd. Hal’s gebruik van texturen, belichting en scherptediepte laten de game-omgevingen en belangrijke filmische shots schitteren.
Eenmaal losgelaten op een podium, is het primaire doel van Kirby om de gekooide Waddle Dee’s te redden die aan het einde van elk enigszins lineair, maar toch verkenbaar, niveau worden gevonden. Bovendien zijn er in elk gebied een handvol secundaire mysteriedoelen die doorspekt zijn met nog meer Waddle Dees als beloning voor het voltooien ervan. Ik vond het leuk om geheime kamers te zoeken, affiches te vinden en af te breken, of een bepaald aantal donuts te consumeren. Het is een natuurlijke manier om mijn bezoek aan elk niveau uit te breiden, en ik merk dat ik terugkeer naar onvoltooide taken om elk hoekje en gaatje te doorzoeken en een niveau volledig te voltooien. De hoofdniveaus zijn niet zo moeilijk en leunen meer op algemene verkenning dan op platformvaardigheid. Dat wil niet zeggen dat er geen moeilijke momenten zijn, maar de moeilijkheid waar ik vaak naar verlangde, was elders in de wereld te vinden.
Bij de standaardniveaus in elke wereld zijn extra levels genaamd Treasure Road, uitdagingen die ik graag deed om te voltooien. Deze geven Kirby een specifieke Copy Ability of Mouthful-vorm waar het level omheen is gebouwd en geven de speler de opdracht om het level binnen een bepaalde tijd te voltooien. Het voltooien van een level van Treasure Road levert een kostbare zeldzame steen op, die kan worden verzilverd voor vaardigheidsevoluties, waardoor deze zijmissies de moeite waard zijn om te spelen. Deze hielpen me de nuances van Kirby’s vele vaardigheden te herkennen en het was erg leuk om de taak op te lossen en te voltooien. Elk Treasure Road-niveau heeft een nog strakkere doeltijd om te raken, wat een aantal extra munten beloont, waardoor ik terugkom om te proberen die meer veeleisende tijden te halen.
Ik heb genoten terwijl ik de levels aan het voltooien was, het bereiken van de Treasure Road-fasen die opengingen, teruggaan naar Waddle Dee Town om te zien welke nieuwe gebouwen beschikbaar waren en mijn kopieervaardigheden ontwikkelen met zeldzame stenen en blauwdrukken die ik tijdens mijn reis vond. Het voelt altijd alsof er iets nieuws is om uit te proberen, waardoor de drang wordt aangewakkerd om naar een ander niveau te duiken. Zelfs de minigames die in de stad worden ontgrendeld, zoals een vereenvoudigde foodservice-game geïnspireerd op games als Cook, Serve, Delicious of vissen in een visgat, zijn leuke afleidingen. Meer uitdagende taken zoals de baas rush beschikbaar bij het colosseum beloningen welkom items zoals blauwdrukken, munten of andere verzamelobjecten.
Kirby and the Forgotten Land is geweldig en mag niet worden gemist voor zowel Kirby- als platformfans. Dit is niet helemaal de vertolking van Super Mario 64 door de roze bladerdeeg, maar het brengt de serie met succes in het 3D-rijk en hoeft niet alleen te vertrouwen op de nieuwste vermakelijke gimmick. Kirby blijft gelukkig even charmant als altijd en dit nieuwe avontuur kan moeiteloos voor urenlang plezier zorgen.
Pros
- Open wereld voor Kirby
- Leuke gameplay
- Uren aan speelplezier
Cons
- Enige herhaling van minibosses en mechanics die meerdere keren worden uitgerold