Ik herinner me de eerste Mafia-game als gisteren. De geëmuleerde stadssites in Chicago, het verhaal en de missiestructuur waren zoveel anders dan hoe ze nu zijn in je typische open-wereldavontuur, maar ik heb er erg van genoten. Het waren eenvoudiger tijden. Tijden waarin je niet overspoeld werd met talloze zijmissies en verzamelobjecten, maar eerder een dicht verhaal met een echte focus op karakterprogressie en grote verhaalmomenten. Mafia: Definitive Edition richt zijn aandacht op hoe groot games toen waren, maar het voegt een geheel nieuwe glans en een aantal subtiele nieuwe functies toe die het een must maken om te spelen tussen al het lawaai van het huidige gen. Het van de grond af opnieuw opbouwen was de beste aanpak van Hangar 13, en deze verbeteringen zijn vanaf het begin duidelijk.
Je speelt als Tommy Angelo, een taxichauffeur die op het juiste moment op de verkeerde plaats was. Wanneer twee gangsters Tommy zover krijgen dat hij aan een rivaliserende bende ontsnapt, zet dat een verhaal in gang waarin hij van niemand in iemand verandert. De eerste Mafia heeft me altijd geïntrigeerd. Van The Sopranos tot The Godfather, het leuk vinden van de personages voelde altijd verkeerd, maar het was moeilijk om dat niet te doen. Deze gangsters werden nooit gezien als klinisch gestoorde of seriemoordenaars, maar wat ze vaak deden, overschreed deze grenzen. Ze zouden een man in een caravanpark wurgen, een lichaam in een bad snijden of lichamen met honderden kogels omwikkelen, en dan met hun gezin naar huis terugkeren voor een warme maaltijd.
Deze nieuwsgierigheid had me vanaf het begin van Mafia: Definitive Edition verslaafd. Tommy is een sympathieke kerel, en dat geldt ook voor de rest van de familie Salieri. Vincenzo regelt je vuurkracht, maar hij is een grappige kerel. Sam is de vriendelijke ladykiller, maar hij is enorm loyaal. Paulie is een los kanon, Ralph is de monteur die alleen een knuffel nodig heeft, en The Don is een dominante figuur die je respecteert, maar nooit zou oversteken. De familie heeft een sterke band en je komt midden in een oorlog terecht met een medebende, de Morellos. Naarmate het verhaal vordert, raakt Tommy over zijn hoofd heen, en terwijl hij probeert te jongleren met zijn relatie met Sarah en de druk om een gangster te zijn, loopt het allemaal uit de hand.
Hangar 13 heeft nieuwe verhaallijnen toegevoegd voor een flink aantal personages, waaronder Luigi’s dochter, Sarah. Oorspronkelijk is een personage dat niet echt een focus was, uitgewerkt, en haar relatie met Tommy is lief. Het biedt een korte uitstel van het geweld en de wreedheid, waardoor momenten van charme en humor je kunnen ontwapenen van de bedreigingen van de familie Morello. Hoewel een groot deel van het overkoepelende verhaal hetzelfde is gebleven, zijn er personages die meer tijd krijgen, waardoor ze het verhaal verder helpen opbouwen dan in het origineel te zien was.
De stad Lost Heaven is niet dichtbevolkt met NPC’s en de straten bruisen niet van het leven zoals in Los Santos, maar het was een andere tijd in de jaren dertig. Alcohol is de focus van de verbodswetten en de politie is om elke hoek. Dit beklemde gevoel houdt je altijd gespannen, en ook al ziet het er prachtig uit, je kijkt altijd over je schouder. Er zijn heel veel auto’s om in te rijden, en zodra je een nieuwe hebt gekaapt, wordt deze aan je garage toegevoegd. Het is moeilijk om een balans te vinden tussen hoge snelheden en voorzichtig rijden, aangezien je gemiddelde auto’s destijds niet werden gebouwd om door de straten te slenteren, maar Hangar 13 heeft het goed gedaan.
Om ervoor te zorgen dat u de wet niet overtreedt, kun je op het touchpad drukken om je snelheid te beperken, en gezien het feit dat wetshandhavers om elke hoek op de loer liggen, is de noodzaak om voorzichtig te zijn een constante. Wanneer je toch in een achtervolging op hoge snelheid komt, resulteert het intrappen van je voet op het pedaal vaak in een bevredigende race door de straten van de stad, hoewel het even kan duren om grip te krijgen op het nemen van bochten terwijl je hard rijdt. Mafia: Definitive Edition heeft geen deskundige bediening zoals in andere games, maar het legt wel veel nadruk op slim rijden, langzamer rijden in een bocht en het gebruik van de handrem om soepel tussen straten te wisselen.
De eerste politie-achtervolging die ik had, kostte me een tijdje om de wet te ontwijken, maar er zijn pictogrammen op de kaart waar je naartoe kunt gaan, en deze omvatten opritten die, eenmaal overreden, helpen om ze kwijt te raken of ze te dwingen te crashen. Autorijden is niet zo opwindend, meer een middel om een doel te bereiken, maar het is niet de bedoeling dat je als een gek rijdt, je hoort te rijden als een made man. Motorfietsen zijn een nieuwe toevoeging, en ze zijn erg leuk om te rijden, vooral als je midden in een achtervolging zit. Het is duidelijk dat de afhandeling varieert, maar als je eenmaal gewend bent aan de verschillen, kunnen ze een handige optie zijn als je niet de snelheid krijgt die je nodig hebt.
Als het gaat om op straat lopen of binnenshuis op missie gaan, kunnen de bedieningselementen wat strakker zijn. Over kisten en hekken klimmen loopt niet zoals het hoort. Als je wordt achtervolgd, kan een verkeerde beweging je dood tot gevolg hebben. De meeste missies te voet bieden een mooie balans tussen stealth en totale actie. Het dekselsysteem werkt prima. Een missie met een schietpartij in een schuur wordt een test om je dekking te verwarren terwijl je probeert om golven gangsters uit te schakelen en de politie duwt je om muren en hooiballen te gebruiken om te voorkomen dat je wordt neergeschoten. Een andere missie die veel gebruik maakt van het dekselsysteem vindt plaats in de St. Mary’s Cathedral.
Geweervuur vermijden terwijl je de vijand probeert weg te blazen, wordt een snel kat-en-muis-uitstapje waarbij je meerdere gangsters moet neerschieten terwijl je op een van de Morello’s probeert te jagen. Deze missies zijn spannend, boordevol actie en een test voor je vermogen om zowel te verbergen als te schieten. In Mafia: Definitive Edition word je altijd gepusht om deze mechanica te gebruiken, en ik heb er elke keer van genoten. Het verhaal schittert tijdens de missies en de tussenfilmpjes die eraan voorafgaan en volgen, zijn uitstekend. Het optreden van iedereen helpt om het geloofwaardig te maken, en die sympathieke charme van de maffia is er altijd; je voelt je echter ook voorzichtig en beseft dat dit zeer gevaarlijke mannen zijn.
Mafia: Definitive Edition ademt stijl en inhoud en grijpt terug naar een tijd waarin het verhaal alles was. De gameplay kan een beetje onhandig zijn, maar verweven met deze ongemakkelijke momenten komt opwinding, waarbij elke missie anders aanvoelt dan de vorige. Ik werd verliefd op Tommy en de familie Salieri, maar de manier waarop het verhaal je door gespannen gangen leidt die bezaaid zijn met geweld en intriges, houdt je de hele tijd verslaafd. Als je het verhaal vertelt door middel van flashbacks, krijg je het gevoel dat Tommy misschien wel veilig is, maar als je niet helemaal zeker weet wat er te wachten staat als zijn gesprek met rechercheur Norman ten einde komt, ben je op het puntje van je stoel.
Mafia: Definitive Edition
€39.99