In de alternatieve jaren tachtig van Wolfenstein blijven nazi’s een tirannieke kracht van kwaad en onderdrukking in heel Europa, zelfs nadat Hitler werd gedood door serie-protagonist BJ Blazkowicz. Zo gaat het Nazi-moorden verder terwijl de Blazkowicz-tweeling, Jess en Soph, verdergaan waar hun ouders zijn gestopt voor een spin-off in Wolfenstein: Youngblood – een meedogenloze coöperatieve shooter aangedreven door een niet-verontschuldigende, jeugdige houding. Het kan zijn dat het niet dezelfde verhalende hoogten bereikt als zijn voorgangers of elk idee dat in zijn nieuwe aanpak wordt bevestigd, maar Youngblood raakt waar het telt.
Onze inleiding tot Jess en Soph laat zien hoe hun ouders, Anya en BJ, hen de middelen hebben geleerd om te overleven op hun landelijke thuisbasis in Texas. Er is een gespannen toon van beschermende ouders die het ergst hebben meegemaakt en hun dochters voorbereiden om hetzelfde te kunnen verwerken, wat snel wordt afgewisseld met de zorgeloze uitbundigheid van de tweeling wanneer ze alleen samen zijn. Breng de beste vriend Abby, dochter van Grace Walker van Wolfenstein 2, binnen en je hebt een trio dat zijn eigen unieke swagger naar de naam Wolfenstein brengt.
Hun persoonlijkheden komen onmiddellijk tot leven. Jess en Soph zijn onstuimig en soms suf, net zoals veel tieners en jonge volwassenen, en het geeft ze echte persoonlijkheden die meestal gewoon cool uit de hoek komen, vooral met stellaire stemacteurs. Ze zullen heen en weer gaan over hun favoriete superspy romanreeks Arthur & Kenneth, zich zelfs voorstellen als hun geliefde in-fictie duo. De game gaat minder over een gedurfd, uitgewerkt verhaal en meer over het aansturen van een aanstekelijk charisma in zijn sterpersonages om de overdreven actie te evenaren en de zaden te zaaien voor wat de toekomst in Wolfenstein is.
Het duurt niet lang voordat ze zich keren voor het absurde; met BJ vermist, ontdekken ze aanwijzingen voor zijn verdwijning en nemen het heft in eigen handen. Maar ze sluipen niet bepaald het huis uit of nemen in het geheim de auto van hun ouders mee voor een ritje. Ze nemen een helikopter van militaire kwaliteit naar door de nazi’s bezet Frankrijk om hun vader te vinden, en nou ja, nazi’s te vermoorden. Als Jess of Soph (met je coöp- of AI-partner als de andere zus) en uitgerust met high-tech Da’at Yichud-gevechtspakken, sluit je je aan bij een Franse verzetsbeweging in Neu-Paris.
Omdat Jess en Soph onafscheidelijk zijn, vormt co-op de kern van de ervaring en gelukkig is online samenwerken een fluitje van een cent. Als host kan je vrienden (of randoms) je sessie laten joinen zonder onderbreking; de AI zal de controle overnemen totdat een speler verbinding maakt en weer gelijk wanneer een speler vertrekt. Als spelers identieke missies in het missielogboek hebben, zal het voltooien ervan voor beide spelers de voortgang registreren. En als je het liever alleen doet met een fatsoenlijke AI-metgezel, is het net zo goed een optie voor de hele game.
Maar wat nieuw is, is dat sterkere vijanden een van de twee pantserelementen hebben die zwak zijn voor overeenkomstige wapens, waardoor je wordt aangemoedigd om actief met je gevarieerde arsenaal te switchen. Bovendien helpt een iets meer divers wapenupgradesysteem een aantal bekende vuurwapens uit te werken om ze te laten werken zoals jij dat wilt en efficiënter vijanden neer te knallen.
Lichte RPG-elementen vinden ook hun weg naar het karakterprogressiesysteem; je haalt XP op en stopt upgradepunten in nieuwe vaardigheden en voordelen, zoals het verhogen van health / armor caps, het verhogen van cloak tijden, het opslaan van zware wapens en nog veel meer. Vijanden schalen naar jouw niveau, en slechts een paar secties worden al vroeg verdedigd door vrijwel onmogelijke vijanden. Het is een eenvoudig systeem dat helpt om gestage ontgrendelingen mogelijk te maken, waardoor je het gevoel hebt dat je steeds verwoestender wordt, maar nooit overweldigd.
Solide gunplay en een paar nette mechanica zouden niet veel betekenen zonder de juiste gevechtsbijeenkomsten om ze aan te vullen, en Youngblood levert. Je zult vaak merken dat je alles uit de kast haalt om gevechtsscenario’s te voltooien of je realiseert dat je je moet terugtrekken en je aanpak moet heroverwegen. Een volledig sluipende aanpak is niet zo levensvatbaar als in eerdere Wolfenstein-games, zelfs met de nieuwe cloaking-mogelijkheid, maar het is een goede manier om de oppositie te verdunnen voordat je helemaal uit je dak gaat. Het kan overweldigend worden wanneer supersoldaten, enorme mechs en een bomvolle panzerhund op je neerkomen, maar dat is wanneer Youngblood op zijn best is. Intense vuurgevechten kunnen overal uitbreken met weinig waarschuwing, en de belangrijkste missies slagen erin om een consistent actievol momentum te behouden.
Toegegeven, coöperatieve functies zijn een beetje schaars. Elke zus heeft een reeks emotes en motiverende quips genaamd pep-signalen die stat buffs of armor/gezondheid bieden. Dat is echter ongeveer wat je krijgt op het gebied van tandemcapaciteiten, en de afwezigheid van een soort gezamenlijke aanval of tag-teamcapaciteiten voelt als een gemiste kans. In de strijd zullen partners verwoed proberen elkaar nieuw leven in te blazen. Het kan frustrerend zijn om het laatste gevecht van een hoofdmissie te halen, geen gedeeld leven meer hebben en worden teruggestuurd naar het begin van de missie.
Over het algemeen leunt Youngblood meer in een open structuur door van Neu-Paris een groep afzonderlijke districten (open hub-gebieden) te maken waar je je missies vindt. Na een korte introductie moet je drie “Brother” -torens (je belangrijkste missies) aanvallen op elk hubgebied. Maar op straat vullen nevenmissies en willekeurige evenementen de ruimtes in en zijn ze bevorderlijk voor vroege XP, om vertrouwd te raken met districtindelingen en de sfeer van een onderdrukt Parijs uit de jaren 80 op te snuiven.
Het ontwerp van de wijken is echter opvallend en je zult hints zien van de invloed van Arkane Studios; wanneer ik dubbel spring en cloak naar de daken en de bovenste verdiepingen van gebouwen, moet ik denken aan Dishonored, vooral omdat ik op zoek ben naar verzamelobjecten en kisten vol met valuta. Deze aanpak zorgt ook voor een gevecht met wat verticaliteit en de mogelijkheid om de behendige mogelijkheden van die gelikte Da’at Yichud-pakken te verbeteren. De Brother-torens hebben zelfs alternatieve toegangspunten die je zelf moet ontdekken of moet vinden via zijmissies. Het is een succesvolle integratie van de sterke punten van die studio, en de game is er beter voor.
De catacomben van Parijs fungeren als je veilige hub in Youngblood, en het is waar je zijmissies van verzetsleden accepteert en voorraad opslaat. Het is niet zo uitgebreid als het U-boothuis van The New Colossus, en je zult niet veel krijgen van de inwoners – ze zijn lang niet zo betrokken als de ondersteunende cast van Wolfenstein 2, omdat ze alleen maar opdrachtgevers zijn. Jess, Soph en Abby zijn er echter om de speling op te pakken.
Ze zijn misschien tegenpolen van hun ouders, maar het geeft Youngblood zijn eigen flair. BJ’s innerlijke monoloog en strijd om levenslang trauma te internaliseren, vormt de kern van moderne Wolfenstein-spellen, en Anya heeft het pure kwaad van het nazi-regime door de jaren heen uit de eerste hand gezien. Natuurlijk hebben Jess en Soph enorm verschillende karakteriseringen, kennen alleen een naoorlogse wereld en groeien vermoedelijk op in een stabiel huishouden. Ze vangen de geest van een zorgeloze jeugd, maar delen dezelfde ongebreidelde motivatie om nazi’s te vermoorden; het lijkt erop dat Anya en BJ hen goed hebben opgevoed.
Het verhaal bereikt niet dezelfde hoogtepunten als mainline Wolfenstein-games, namelijk The New Colossus. Het is echt een ongelooflijk moeilijke daad om te volgen. Maar afgezien van een goedkope plotwending en verbijsterende schurken, is het meeste van het magere verhaal van Youngblood kwaliteit spul. Daartoe gaat het spel minder over een gedurfd, uitgewerkt verhaal en meer over het inbrengen van een aanstekelijk charisma in zijn sterpersonages om de overdreven actie te evenaren en de zaden te zaaien voor wat er in Wolfenstein staat. Ondanks dat Youngblood zich afspeelt na evenementen die we nog niet in de hoofdspellen hebben gezien, laat het de deur open voor een aantal spannende, wilde mogelijkheden voor waar de serie naartoe zou kunnen gaan.
In Youngblood worden sporen van een doorlopende spelstructuur meer uitgesproken zodra je het hoofdverhaal hebt voltooid. Je kunt dagelijkse en wekelijkse uitdagingen aangaan terwijl ze het spel binnenlopen, die wat extra XP en valuta bieden om alle resterende vaardigheden en wapenmods te ontgrendelen. Wat een beetje wezenlijker is, is de optie om verhaalmissies over moeilijkere moeilijkheden (hard, heel hard en uitdagend) opnieuw te spelen extra XP en valuta. Hoewel het een standaardmethode is om de coöperatieve ervaring gaande te houden, bieden ze in elk geval een uitlaatklep om nieuwe tactieken te proberen, omdat deze hardere modi behoorlijk meedogenloos kunnen worden. Het eindspel is misschien niet uitgebreid, maar de rit was spannend genoeg zodat de inhoud als een beetje toegevoegde waarde aanvoelt.
Wolfenstein: Youngblood heeft de kenmerkende first-person schiet-sensaties van de serie waarmee je graag foto’s schiet en lasers vernietigt in het gezicht van nazi-afval – en de mogelijkheid om dit samen met een vriend te doen. Het bevat enkele nieuwe ideeën die voor het grootste deel bruikbaar zijn, maar raakt meer van de juiste opmerkingen in RPG-elementen en niveauontwerp. Het weet ook dat de weerstand niet eindigt wanneer een persoon het hoofd van een monsterlijk regime afsnijdt; het gevecht gaat door, soms in de volgende generatie. En de manier waarop deze korte spin-off de saga met de Blazkowicz-tweeling verbreedt, doet je wensen dat er meer te zien was van deze nieuwe cast van de zussen. Jess en Soph – en Abby ook – leerden van de beste en omarmen hun nieuwe plicht om hun wereld van tirannie te bevrijden terwijl ze cool zijn als ze het doen. Youngblood is kort, maar oh zo cool.
Wolfenstein: Young Blood
€29,99
Pros
- Spannende, uitdagende gevechten.
- Makkelijk coöperatiesysteem en fatsoenlijke AI-partner voor solospelers.
Cons
- Gebrek aan variatie in nevenmissies en extra activiteiten.
- Beperkt gebruik van coöp-functies.